Een mediamaker is niets zonder publiek. Voor amateur-podcastmakers is die uitdaging erg groot: zij moeten op eigen kracht een publiek vinden. Recent Canadees marktonderzoek bracht in kaart hoe podcastluisteraars nieuwe podcasts vinden. Het onderzoek onderschrijft wat al bekend was: mond-tot-mond-reclame is de belangrijkste factor. Daarnaast is het voor makers cruciaal online goed aanwezig te zijn

Vroeger, lang lang geleden, gingen kinderen op typles. Blind kunnen typen was een nuttige vaardigheid, maar een die niet je zomaar opdeed. Om dat leerproces te ondersteunen waren er typspelletjes. Volgens The Verge is er nu een comeback van zulke games. Niet voor educatieve doeleinden, maar om het toetsenbord te vieren. Een voorbeeld van zo’n

Een verstandige internetgebruikers is voorzichtig online. Je zet je browser op privé of incognito, je laat geen gevoelige gegevens achter en je hebt al helemaal geen Facebook. Dat was ooit allemaal goed advies, maar is inmiddels achterhaald. Omdat andere mensen wél hun gegevens online ten grabbel gooien, kunnen algoritmes en netwerken ook informatie over jou

Het blog heeft even stil gelegen wegens mijn ongeluk maar dat betekent niet dat ik in deze periode geen podcasts heb gemaakt. De meest recente gaat over het oude Rome – want de Mediadoctoren houden van geschiedenis. (beschrijving onder de player) U kunt deze podcast ook beluisteren via iTunes, Stitcher, Spotify of bekijken via YouTube.  De moderne

Als je een fictieverhaal wilt waarderen, ga je mee met de verzonnen elementen van dat verhaal. Als je Star Wars kijkt, accepteer je dat de gebeurtenissen zich afspelen in een verre melkweg, lang geleden, waar er blijkbaar een ruimteoorlog woedde. Suspension of disbelief is de term die literatuurwetenschappers hiervoor bedacht hebben: je schuift je ongeloof

PEW Internet vroeg 979 technologiepioniers, innovators, ontwikkelaars, zakenmensen, beleidsmakers, onderzoekers en activisten of ze dachten dat mensen dankzij de groei van kunstmatige intelligentie (AI) beter af zullen zijn. De deskundigen denken dat AI de effectiviteit van mensen zal versterken, maar spreken hun zorgen uit over een aantal bedreigingen. Dankzij AI zullen computers net zo goed of

Cijfers bieden houvast. Ze hebben de schijn van objectiviteit, en meten is weten. Dus worden nieuwsberichten opgeleukt met grafiekjes of andere vormen van datavisualisatie, en worden verkiezingen als een sportwedstrijd gebracht. In deze aflevering verwonderen de Mediadoctoren zich over de manier waarop journalisten statistiek inzetten. Te gast is Tom van der Meer, hoogleraar Politicologie en

The Economist publiceerde onlangs mooie datavisualisaties over de populariteit van televisieseries. Het is vrij algemeen erkend dat we in een nieuwe gouden tijd van tv zitten, een periode waarin series van uitzonderlijke kwaliteit zijn. Dat is een kwalitatief argument, dat desalniettemin ook kwantitatief is te onderbouwen. The Economist keek naar de beoordelingen van series op

Van Facebook mag je op het platform niet meer over seks praten. Dat schrijft Evelyn Austin van Bits of Freedom in een blogpost. Facebook gaat daarin heel ver: zelfs suggestieve vragen als ‘zin in een gezellig avondje?’ vallen onder de nieuwe regels, die zijn ingevoerd zonder de gebruikers daarover te informeren. In de VS is

Verslavingszorg en soa-testen zijn in Nederland redelijk goed geregeld, maar worden grotendeels los van elkaar aangeboden. Chemsex – het gebruik van drugs als GHB en crystal meth met de intentie seks te hebben – is een relatief recent verschijnsel dat deze afzonderlijke diensten voor uitdagingen stelt. Zo is het aantal hepatitis-C infecties laag, maar zijn er

Onderzoekers van MIT hebben in samenwerking met planologen onderzocht [abstract] hoe makkelijk geanonimiseerde data die steden verzamelen via camera’s, sensoren, enzovoorts, gebruikt kunnen worden om de personen toch te herkennen. De onderzoekers gebruikten twee geanonimiseerde datasets van Singapore: mobiele telefoon-bewegingen in de stad en informatie van het openbaar vervoer. In beide gevallen wordt een locatie bewaard, terwijl

Op Twitter zijn er verschillende soorten nepaccounts die allemaal verschillende doelen hebben. Veel van hen zijn erop gericht om grassroots activiteit te faken, dus om te doen alsof iets leeft onder ‘de bevolking’. Ze kunnen ervoor zorgen dat ideeën of accounts meer geloofwaardigheid verkrijgen, door tweets of personen populairder te laten lijken dan ze daadwerkelijk