Hoe succesvolle storytelling nieuwsverslaggeving bedreigt
Het probleem van reeksen aan elkaar geplakte tweets (‘threads‘, ik weiger het gangbare Nederlandse verkleinwoord te gebruiken) is dat ze een gedachtestroom weerspiegelen, en niet per se een coherent argument. Vaak denk ik dan ook: schrijf gewoon een blogpost en orden je gedachten. Het hoeft geen dichtgetimmerd essay te zijn, maar het leest fijner en het blijft beklijft meer – ook omdat het beter terug te vinden is. Desalniettemin worden er zo belangrijke inzichten gedeeld, vooral ook omdat mensen meer op elkaar reageren. Twee van mijn favoriete twitteraars, sociologen Zeynep Tufekci en Nathan Jurgenson, schreven deze week over de staat van het nieuws in Trumpiaans Amerika.
Tufekci merkte op dat verslaggeving over Trump meer draait om het vertellen van verhalen dan om het brengen van nieuws. Aanleiding was een recente ‘draai’ [pivot] van Trump:
“Some journos pushing the “Trump pivoted/is independent” line because they’re more interested in creating narrative (needs pivots) than news. This is a huge problem. Narrative is more interesting (clicks), and seems too many journalists would like to write novels more than news. This was a big problem before the 2016 election (false narrative turns & minor gossip buried real news). It continues. Not learned lessons.
That’s also why many went so hard with the Comey letter. Clinton was seen as sure to win, so needed big ‘conflict’ to drive story forward. Winner/loser story lines, constant search for pivots, exaggerated conflicts, too much gossipy insider stories. Before the election media thought Clinton was going to win, so created ‘story’ accordingly and did a bad job covering both candidates. Now we’re getting too many White House insidery staffing blah blah stories. Those are news but minor news in light of real news and issues.
[They decide on their narratives, create characters out of living person and push the plot that conforms]. This is often the biggest bias/failing of otherwise great outlets who also do great work.”
Verhalen maken het nieuws behapbaar en zorgen voor clicks. Verhalen draaien op conflicten en herkenbare personages. En dus schrijven journalisten het nieuws in deze vorm op, waarbij echt nieuws verloren gaat.
Jurgenson reageerde op deze tweets met een eigen thread, waarin hij stelt dat het niet zozeer is dat journalistiek er niet in slaagt informatief te zijn, maar dat het probleem is dat ze te goed zijn in vermakelijk zijn:
“[I] could frame this less as journalism failing to inform (a function with few incentives), but succeeding at creating a state of Constant News. “Trump may not be good for America, but he’s damn good for CBS”. Conversations about the ‘failure of the press in 2016’ ignore that they succeeded: constant news! bigger news! a neverending campaign! All those conversations skip the part where you radically reform the function of the press to be centrally about informing people. When pundits were shown to be duuuumb everyone tuned right back in, because it’s entertaining or comforting but not because it’s informative.
‘How should journalism do things better?’ should always first be posed as ‘Why should journalism do things better?’ Journalism isnt failing at being informative, it’s succeeding at being entertaining and comforting. That’s why these folks keep their jobs.”
Het is lastig om te zeggen in hoeverre dit vooral gaat over de onwerkelijkheid van de realiteit van Trump en in hoeverre het ook opgaat voor Nederland. Ook hier wordt echter steeds meer de nadruk gelegd op storytelling als een belangrijke manier van nieuws brengen en ook bij ons worden verkiezingen vooral verslagen als een paardenrace. Politici worden ook bij ons omgevormd tot personages. De vrijwel onafgebroken stroom van berichten over Thierry Baudet is een voorbeeld van al die ontwikkelingen. Tijd voor een discussie over het verschil tussen een goed verhaal en een goed stuk.
Noot: de geciteerde tweets zijn aan elkaar geplakt en geredigeerd op leestekens.