De film Predator (1987) was een enorm succes. In zekere zin is het een van ‘de meest 80ies’ films ooit: conservatief, over-the-top, anti-communistisch en vol Vietnam-trauma, hyper-masculien en overdadig gewelddadig. Tegelijkertijd laat de film zich niet zo makkelijk vangen: is het actie of horror? En wat ís de predator nou precies? Zoals in goede enge films komen we daar nauwelijks iets over te weten. Daarover schreef een blogger:

“This generous inexactness allows the predator to reflect an abundance of meanings, slippery and overlapping, unencumbered by all that goofy backstory. He is suggestively mammalian, slimily crocodilian, part gorilla, part crustacean chameleon, with insectoid mandibles and infrared vision. Most of all, though, the predator aesthetic draws on a rich and layered archive of colonial depictions of the “uncivilizable savage”: his loincloth, dreadlocks, and his collection of skulls; his fearsome blades, exposed skin, and his symbiotic intimacy with the jungle; his incomprehensible clicking language, his animalistic posture, and his thirst for barbaric violence.

The final Cold War enemy is not only an alien; he is, simultaneously, the prehuman savage of colonial nightmare. Neither the alien nor the savage, to recall the joke about how Predator the film came to be, inhabit the same planet as the Reagan-era action hero.”

In een nieuwe aflevering van Geeky Dingen praten de geeks met hun gast Coco Fuhri Snethlage over Predator (1987) én over het zojuist verschenen Prey (2022), een progressieve, antikoloniale film die bijkans het tegenovergestelde is van Predator, maar toch bij de franchise hoort.

De shownotes voor deze aflevering vind je op de VriendvandeShow-pagina.