We zijn nu iets meer dan een maand na de release van ChatGPT en het blijft de gemoederen beroeren. Hoe gaan we er mee omgaan in het onderwijs als er een tool komt die ogenschijnlijk goede teksten kan schrijven? Het lijkt alsof we een nieuwe ronde terecht zijn gekomen van hoe onderwijs worstelt met technologie. Eerdere voorbeelden zijn alle problemen met online examineren en pogingen tot proctoring, of alle plagiaatsoftware die nodig is sinds je zeer makkelijk veel teksten online kan vinden om te copy-pasten.

Een van de verwachte gevolgen is een verbod, wat nu in New York in de scholen gebeurt. Maar dat is natuurlijk een doekje voor het bloeden. Alsof kinderen thuis geen toegang hebben tot de tool? Of gaan we vanaf nu ook verplichten dat alle papers en opstellen op school geschreven worden, onder toezicht, op pen of papier?

Net zoals er plagiaatsoftware bestaat, duiken er ook verschillende tools op om AI-gegenereerde teksten te herkennen. GTPZero is een nieuwe, ik probeerde zelf eerder al een andere. Mijn collega Casper Hulshof raadde studenten tegelijk ook al ChatGPT aan op een manier die ik daardoor ook al gebruikte: als spellingcontrole op steroïden. Net zoals na de doorbraak van internet-sites met boekbesprekingen, zullen leerkrachten vooral creatief moeten omgaan met opdrachten tot de volgende doorbraak.

En mocht je denken dat schrijven nu toch niet meer belangrijk is, check wat Frederik Anseel hierover schreef. Zelf trouwens.

Deze post verscheen eerder op Pedro’s blog X, Y of Einstein.