In NRC Handelsblad verscheen op 25 april rake opinie van Sjoerd Korsuize, zelf drie jaar afgestudeerd, over het limbo waarin hoogopgeleide jongeren tegenwoordig terechtkomen na hun afstuderen. Korsuize schetst een realiteit die weinig benoemd laat staan erkend wordt. Als je klaar bent met je studie, moet je vanwege campuscontracten na een half jaar uit je studentenwoning. In de grote steden heb je dan zelden genoeg inschrijfduur voor een sociale huurwoning.

Een huis kopen lukt niet, want zonder vast contract krijg je geen hypotheek. Een vast contract is sowieso een droombeeld dat voor bijna geen enkele starter meer is weggelegd. De vrije sector is te duur met een starterssalaris. Wat dan?

“Feitelijk zijn er nog drie opties: Een rijke vent (m/v) zoeken, terug naar je ouders, of je begeven in het kamertjescircuit. Iemand die streeft naar zelfstandigheid is gedoemd tot de laatste optie. In het kamertjescircuit ben je overgeleverd aan de heidenen. Het is een allegaartje van bijvoorbeeld mensen die een kamertje in het eigen huis verhuren omdat ze te arm zijn om dit volledig zelf te betalen, mensen die in het buitenland wonen en hun huis verhuren, of huisjesmelkers die koopwoningen bezitten om winst te maken met verhuur. In Project 1012 zou dit circuit criminogeen genoemd worden: balancerend op, of vallend over de rand van het wettelijk toegestane.”

Korsuize heeft gelijk als hij kamerverhuur criminogeen noemt. Ook al is het tegen de wet om 600 euro voor een hok te vragen: het gebeurt en het wordt betaald. Er is nauwelijks bescherming. Waar huizenkopers gesubsidieerd worden met hypotheekrenteaftrek en sociale huurwoningen beschikbaar zijn voor oudere mensen met lage inkomens, heeft de afgestudeerde geen rechten en geen opties.

Dit probleem wordt dus nauwelijks onderkend. Sterker nog, deze groep wordt vaak onjuist weggezet als verwend. De opening van het opinieartikel zet dit raak neer:

“Maak kennis met Chris (m/v), een jonge onlangs afgestudeerde stedeling die nu werk zoekt, of zich gelukkig mag prijzen met een flexcontract. Chris wordt door cynici geframed als narcistische blaaskaak, die als levensdoel het krijgen van zoveel mogelijk Facebooklikes op een selfie heeft. In de praktijk heeft Chris ondanks een jonge leeftijd al een dijk van een cv opgebouwd, waar de patatgeneratie of een babyboomer op dezelfde leeftijd volledig bij in het niet valt. Denk aan nominaal afgestudeerd zijn (want sociaal leenstelsel), buitenlandervaring, studentenverenigingbestuurservaring, stages (ja, meerdere), ruime werkervaring in een bijbaan, ontwikkelingswerk en ga zo maar door. Chris is een stoere overlever die volledig op zichzelf is aangewezen en in het leven niet hoeft te rekenen op steun van de overheid in zijn harde bestaan.”

Laten we dus ophouden met die onjuiste framing van studenten. En laten we hopen dat ze meer van zich laten horen, zodat ook zo als volwaardige burgers met rechten gezien worden.