Op Amerikaanse televisie was vroeger zelden een penis te zien, maar die tijden zijn voorbij. Streamingdiensten als Prime en Netflix tonen series waarin volop mannelijk naakt te zien is: in Euphoria, nu in Nederland te zien op HBO Max, zit een kleedkamerscène met meer dan dertig jongeheren, in de nieuwe serie Minx van dezelfde zender zit een montage van zoveel piemels dat ik gestopt ben met tellen. Het aanbod is bijna overweldigend: Normal People, The White Lotus, Scenes from a Marriage, Sex Education, The Boys, The Marvelous Mrs. Maisel, Sex/Life zijn allemaal titels van de afgelopen jaren waarin full-frontal fluit in beeld komt.

Deze verschuiving heeft alles te maken met de aard van streamingdiensten. Ze richten zich op financieel draagkrachtige abonnees, die daarom vaak hoogopgeleid zijn. Seks en naakt zijn dan geen platte, goedkope ingrediënten maar manieren om series edgy en cool te laten overkomen. Spullen verkopen dus, in dit geval abonnementen op een zender, maar dan nu eens niet met vrouwelijk naakt, maar met de penis – die nog een bepaalde shockwaarde heeft.

Voor NRC schreef ik een opiniestuk waarin ik deze strategie in historisch perspectief plaats en verder duid. Ik betoog dat de nieuwe penisparade bedoeld is om objectionable te zijn en helaas geen nadere politieke, emancipatoire waarde heeft.