Media zijn nog steeds overweldigend wit. Dat geldt niet alleen voor de vloer, maar ook voor de beelden die het publiek te zien krijgt. Dat is een probleem voor een land dat democratisch wil zijn: groepen die zich niet gerepresenteerd zien, keren zich wellicht af van nationale media en richten zich op het buitenland. Hoe

De publieke omroep wil graag een afspiegeling zijn van de Nederlandse samenleving. Daarom gelden er prestatieafspraken over de representatie van minderheden zoals vrouwen en allochtonen. Dit leidt tot de vraag of gekleurde mensen dan geturfd moeten worden. In 2011 kwam Pownews daarom met het vaste item ‘De neger omdat het moet‘. Een donkere Nederlander kwam steeds

De televisie-industrie beslaat een mondiale markt. In kleine Marokkaanse dorpjes wordt The Bold and The Beautiful gekeken, in Hong Kong kent iedereen Chandler en huisvrouwen in Sri Lanka dromen dat ze ook een keertje cadeautjes onder hun stoel vinden zoals bij Oprah. In de VS zelf is het echter nog steeds gebruikelijk om van niet-Amerikaans

Dit weekend leek het wel alsof het internet overspoeld werd door gezichtsfoto’s in verschillende vormen en maten. Twee websites sprongen daarbij in het oog, twee websites met nogal tegenovergestelde doelstellingen. ‘Faces of tomorrow’ is een website van kunstenaar Mike Mike die in verschillende steden over de hele wereld honderden foto’s heeft genomen van zowel mannen-

Sinds midden jaren ’90 worden er in Nederland zogeheten ‘etno-parties’ georganiseerd: feesten gericht op een specifieke etnische groep. Het begon met ‘Asian parties’ en toen deze een groot succes bleken, kwamen er ook Turkse en Marokkaanse feesten. Antropologe Simone Boogaarts-De Bruin promoveert vandaag op onderzoek naar dit bijzondere verschijnsel. Ze onderzocht op basis van veldwerk