Sonia Livingstone is wellicht de meest toonaangevende communicatiewetenschapper binnen het jeugd & media-domein. Livingstone doet zowel kwali- als kwantitatief onderzoek en is betrokken bij de grote EU Kids Online-studie die vergelijking van omgang met gevaren en kansen van internet in Europese landen mogelijk maakt. Ze blogt op de site van haar universiteit LSE, wat interessante

Als jongeren zich online met seks en seksualiteit bezighouden, wordt dat bijna altijd gezien als risicogedrag. Bij sexting ligt de focus bijvoorbeeld op reputatieschade, pesten, afpersing, kinderporno, dwang en zelfs zelfmoord. Vanuit feministische hoek is hier kritiek op: genderstudiesonderzoekers vragen aandacht voor het plezier dat jongeren aan online seksuele praktijken beleven en de positieve invloed

Media schrijven graag over media, en het liefst schrijven ze dan over kwalijke kanten van media. Uit een studie bleek bijvoorbeeld dat 64 procent van de berichten over kinderen en internet (uit veertien landen) ging over online risico’s en slechts achttien procent over online kansen. Cyberpesten krijgt daarom veel aandacht in de pers. Die berichtgeving

Volwassenen maken zich vaak zorgen over wat kinderen en jongeren online doen. We lezen en horen in de media volop over waar volwassenen voor kinderen en jongeren het gevaar zien. Maar hoe kijken zij daar zelf tegenaan? In een recent artikel [abstract] in het European Journal of Communication doen onderzoekers uit het grote EU Kids

EU Kids Online is een groot doorlopend onderzoeksproject van Sonia Livingstone  en Leslie Haddon van de gerenommeerde London School of Economics (LSE). Ze rapporteren regelmatig over de stand van zaken rond het internetgebruik van jongeren (11 tot 16 jaar) en maken daarbij relevante vergelijkingen tussen Europese landen. De laatste publicatie heet Opportunities, Risks, Harm and