Tijdens de eerste lockdown, die ondertussen voelt als acht jaar geleden, besloot ik samen met mijn mede-mediadoctor Vincent Crone een speciale reeks te maken van Onder Mediadoctoren. ‘Aantekeningen uit het ondergrondse‘ reflecteerden we samen met andere wetenschappers op een bijzondere tijd. We wilden het vastleggen voor het nageslacht. Daarin stonden we natuurlijk niet alleen. Individuen, organisaties en musea begonnen allemaal direct met het optekenen van de pandemie.

Niet alles is waardevol en kiezen wat bewaard moet blijven is een vak. In Knowable Magazine, een tijdschrift voor wetenschapscommunicatie, verscheen een mooi stuk over het ‘behouden van de pandemie’. Keuzes zijn afhankelijk van de missie van de instelling. Een natuurwetenschappelijk museum zal de nadruk leggen op de biologische en medische kant van corona, zoals het Amerikaanse Smithsonian:

“Certain objects are so clearly vital to the Covid-19 story that they have already been couriered to the Smithsonian museum. One is the 3D-printed coronavirus model that Anthony Fauci used to explain SARS-CoV-2 in presentations. Others are the scrubs, vaccination card and empty vial from the first vaccination in the US: that of Sandra Lindsay, a critical care nurse working for the Northwell Health network in New York.”

Ook andere musea komen aan het woord over hun keuzes. Niet handschoenen, wel de mondkapjes. Het is volgens curatoren belangrijk dat er verschillende collecties worden gebouwd, zodat historische vergelijking mogelijk is. Daarnaast is het belangrijk dat musea open zijn over hun keuzes:

“In an age where everybody is questioning facts, [a curator] adds, absolute transparency will be key to telling the story of Covid-19 — transparency around how collections were formed and interpreted, in how knowledge was produced.”

Beeld: verlaten grachten in Amsterdam tijdens de eerste lockdown. (c) Linda Duits