Een publiek bestaat niet zomaar. Mediawetenschapper Ien Ang schrijft daarover: “The television audience was not an ontological given, but a socially-constituted and institutionally produced category”. Rondom publieken spelen allerlei belangen, van producenten, adverteerders en beleidsmakers bijvoorbeeld. Zij hebben baat bij een zo groot mogelijk bereik en dat bereik moet gemeten. Dat is geen eenvoudige zaak. Bereik

Wanneer is een film succesvol? Traditioneel bestaan daarvoor twee indicatoren: hoe goed hij het deed aan de kassa, dus de box office, en hoezeer recensenten hem waardeerden. Het grote voordeel van meten via de box office is natuurlijk dat het gaat om harde cijfers die zich makkelijk laten vergelijken. Ook daar zitten haken en ogen

Een keer in de vijf jaar onderzoekt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) de tijdsbesteding van Nederlanders. Omdat het onderzoek steeds wordt herhaald, geeft deze langlopende studie inzicht in sociale en culturele veranderingen in Nederland sinds 1975. De meeste recente publicatie is net uit: Met het oog op de tijd [volledig rapport, persbericht] gaat over

De Nederlandse publieke omroep wil graag verschillende publieken bereiken. Het gaat daarbij vaak om gemarginaliseerde groepen, zoals ouderen, bepaalde religieuze groepen of etnische groepen. Het doel daarvan is meestal emancipatoir: de groep zou ook toegang tot de media moeten hebben of gerepresenteerd moeten worden. Een recent artikel [abstract] analyseert communicatiewetenschapper Isabel Awad hoe etnische minderheden

Mediagebruik is notoir lastig om te meten. Onderzoekers laten respondenten meestal dagboekjes invullen, maar zelfrapportage komt ook veel voor: zelf inschatten hoeveel tijd je besteedt aan een specifiek medium. Zelfrapportage is vaak onbetrouwbaar omdat mensen hun activiteiten vaak over- of onderschatten. Met computergebruik is het mogelijk om activiteit exact te meten. Reynol Junco vroeg zich