Feminisme is in, ook – of zeker – onder meisjes. Dat vindt zijn weerslag in de media die meisjes gebruiken, waaronder tijdschriften. Communicatiewetenschappers Marieke Boschma en Serena Daalmans voerden een thematische analyse uit van Fashionchick, Cosmogirl en Girlz [vrije toegang], om te analyseren welke boodschappen deze bladen bevatten over vrouw zijn. In de bladen worden

Gisteren was het tien jaar geleden dat de eerste aflevering van Gossip Girl te zien was. Menig millennial voelde zich daardoor ineens oud, en het jubileum werd online vol nostalgie herinnerd. Wist je trouwens dat de Gossip Girl uit de titel oorspronkelijk iemand anders was? En dat de hoofdrolspelers best in zijn voor een reünie? De

Stel: je hebt een geheim of kreeg een geheim toevertrouwd dat je echt niet mag delen met niemand. Ik vrees dat ik slecht nieuws heb: de kans is groot dat dit je aandacht zal verminderen in het dagelijkse leven en dat dit tot mindere prestaties kan leiden. De onderzoekers Michael Slepian, Jinseok Chun en Malia

In de Tweede Feministische Golf ontstond er kritiek op bouquetreeksboekjes en soaps. Ze zouden doorgeefluiken van het patriarchaat zijn. Het lezen of kijken zou vrouwen onderdrukt houden. Inmiddels is Mediastudies een eind verder dan dat en weten we dat mensen actief betekenis geven aan zulke vormen van populaire cultuur. Dat betekent dat ze niet per se

Meisjes leren dat ze aardig en netjes moeten zijn. Dit wordt het ‘nice girl construct’ genoemd: het benoemen wat nette meisjes ‘doen’ (lees: horen te doen) levert normatieve gedragsregels voor meisjes en vrouwen. Niet op straat hangen bijvoorbeeld, of geen condooms bij je dragen. Het is een concept uit de jaren ’70 van Greer Litton Fox [abstract].

Volgens de media is er met meisjes van alles mis. Het lijkt wel alsof ze zwalken van drunkorexia naar seksualisering, onderwijl sextend met selfies. Media hebben baat bij dit paniekerige beeld van meisjescultuur, maar met de werkelijkheid heeft het weinig van doen. Gun ouders, opvoeders en andere geïnteresseerden deze kerst een realistischere kijk op wat meisjes

In het boek van Linda Duits en mij over meisjescultuur (check hier) komt ook het concept van ‘mean girls’ voor (net als de film). Deze vorm van pesten, roddelen, etc, onder meisjes krijgt veel media-aandacht en series als Gossip Girl zijn er zowat op gebaseerd. Maar wat kan je er aan doen? Amerikaanse onderzoekers ontwikkelden [abstract] een relationele therapie

Jonge meisjes worden snel verliefd op mannelijke popidolen. Het fenomeen is bekend vanaf The Beatles, via David Cassidy, Doe Maar en The Backstreet Boys naar Justin Bieber en One Direction. Meestal wordt dit soort fandom bespot (zie onze eerdere blogposts ‘Het seksisme van haat‘ en ‘Over de smaak van meisjes‘) of gepathologiseerd: in vrijwel alle berichten

In de VS lopen evangelische organisaties voorop bij de inzet van nieuwe media om hun achterban en mogelijke nieuwe leden te bereiken. Je ziet dat er daar een aparte mediasfeer is ontstaan voor Christenen, met eigen muziek, eigen televisie en eigen sites. In Nederland gebeurt dat in mindere mate maar ook hier hebben Christenen behoefte

Deze week kwam Meisjes Kijken uit, het boek van Linda Duits en Pedro de Bruyckere over meisjescultuur. Meisjes Kijken start met beelden over meisjes uit populaire cultuur en het publieke debat, zoals roddel uit Gossip Girl of kwetsbare seksualiteit van de discussie rond bangalijsten. De auteurs laten vervolgens – geïnformeerd door wetenschappelijk onderzoek – zien wat klopt van dit beeld.

In oktober verscheen Meisjes Kijken: Meisjescultuur in de Spiegel van Pedro de Brucykere en mij. Meisjes staan volop in de aandacht van de media, maar bijna altijd op een negatieve manier. Van breezersletjes tot bangalijsten en de Facebookmoord: meisjes worden gedacht extra kwetsbaar en beïnvloedbaar te zijn. Dit beeld keert ook terug in populaire cultuur.

Afgelopen weekend bracht de Volkskrant dat er scholen zijn die meisjes met korte broekjes naar huis sturen. Ze zouden te uitdagend zijn en docenten zouden zich er ongemakkelijk bij kunnen voelen. Zoals ook in het artikel wordt opgemerkt is dit een terugkerende discussie. Nu gaat het over broekjes, tien jaar geleden ging het over buiktruitjes.