Voordat we door Instagram scrolden, bladerden we door tijdschriften. Voor iedere doelgroep was er een eigen blad (denk Arts en Auto, daadwerkelijk een – nog bestaand! – magazine). Net zoals Instagram meer meisjes en vrouwen bedient, werd de bladenmarkt overheerst door vrouwenbladen. In Nederland waren Margriet en Libelle koplopers, ze hadden een invloed die nu

Feminisme is in, ook – of zeker – onder meisjes. Dat vindt zijn weerslag in de media die meisjes gebruiken, waaronder tijdschriften. Communicatiewetenschappers Marieke Boschma en Serena Daalmans voerden een thematische analyse uit van Fashionchick, Cosmogirl en Girlz [vrije toegang], om te analyseren welke boodschappen deze bladen bevatten over vrouw zijn. In de bladen worden

Wat verschillende conservatieve politici decennia hebben geprobeerd, is Facebook zonder slag of stoot gelukt. De Amerikaanse Playboy stopt met naakt. Het mannenblad heeft aangegeven dat ze safe for work willen zijn. Het tijdschrift wil een jonge doelgroep aanspreken en blijkbaar doe je dat zonder naakt. Kuisheid in tijden van volop internetporno, is dat niet raar? Wired bracht een

Er worden opmerkelijk weinig systematische inhoudsanalyses uitgevoerd van beeldmateriaal. Tekst is nu eenmaal makkelijker te coderen. Specialisten in beeldanalyse zitten bovendien vooral bij de geesteswetenschappen en daar wordt nauwelijks kwantitatief/vergelijkend onderzoek gedaan. Dat is jammer, want zulke analyses zijn waardevol voor claims over – bijvoorbeeld – seksualisering of dunne modellen. Op Medium verscheen een overzicht

Het blad LINDA. doet het uitstekend. Het doet het zelfs beter dan andere bladen. De oplage is sinds de start in 2003 steeds gestegen. Het blad heeft een aantal spin-offs, zoals LINDA.wonen en lindanieuws.nl. Onlangs verscheen in De Groene Amsterdammer een achtergrondartikel [Blendle-link] waarin historicus Chris van der Heijden onderzoekt waarom LINDA. het zo goed doet. Hij zoekt

Een doorsnee Vlaams gezin krijgt maandelijks tussen de zes en de achttien niet-commerciële bladen in de bus. Dat is aanzienlijk. Toch wordt dit bijna nooit opgemerkt. In hypes over internet raakt papier al gauw op de achtergrond. De niet-commerciele markt in Vlaanderen is onlangs onderzocht en de resultaten zijn opmerkelijk. Bladen als Visie, Klasse en Kerk&Leven bereiken honderdduizenden

Onder Mediadoctoren is onze favoriete podcast (niet in de laatste plaats omdat ik hem zelf maak, maar dat terzijde). Na een lange zomerstop zijn de communicatiewetenschappers weer begonnen aan een nieuwe reeks afleveringen waarin zij zich verwonderen over de media. De eerste aflevering van het tweede seizoen gaat over de leeservaring van tijdschriften. Het is

In de VS lopen evangelische organisaties voorop bij de inzet van nieuwe media om hun achterban en mogelijke nieuwe leden te bereiken. Je ziet dat er daar een aparte mediasfeer is ontstaan voor Christenen, met eigen muziek, eigen televisie en eigen sites. In Nederland gebeurt dat in mindere mate maar ook hier hebben Christenen behoefte

Het septembernummer van Vogue is, zoals we sinds The September Issue allemaal weten, het belangrijkste nummer van het jaar. En dankzij de honderden advertenties, ook het dikste. De editie was dit jaar maar liefst 902 bladzijden dik. Zeventig procent daarvan was reclame. Designer Joseph G. Davies besloot als experiment alle advertenties uit dit nummer te ‘blokken’. Hij scheurde pagina na pagina uit en de reclame-uitingen die hij niet kon verwijderen, maakte hij

Tot grofweg de jaren ’60 schreven kranten over het leven van showbizzsterren. Met de maatschappelijke veranderingen van de jaren ’60 en ’70 veranderde dat en kwam de nadruk te liggen op objectieve of geëngageerde nieuwsjournalistiek. In die tijd gingen ook vrouwenbladen steeds minder schrijven over de privélevens van beroemdheden. Er ontstond dus een gat. Tegelijkertijd veranderde de maatschappij.

Met de komst van nieuwe media worden oude media vaak dood verklaard. Hoewel daar vanuit de geschiedenis beperkt bewijs voor is (we gebruiken nog steeds radio en kijken nog steeds televisie), zou het internet de doodsteek zijn voor print. Zowel de journalistiek als het fysieke boek zijn dood verklaard. Er is daar echter ook een

Mannen lezen mannenbladen en vrouwen lezen vrouwenbladen. Een nogal banaal lijkende stelling. Maar dat het allemaal niet zo makkelijk in elkaar zit toon een recent [abstract] onderzoek naar leesvoorkeuren aan, waarin beweerd wordt dat niet alleen sekse, maar vooral gender een belangrijke rol speelt bij de keuze voor een bepaald tijdschrift. In het experiment van