Over smaak valt prima te twisten en dat doen mensen dan ook graag. De Franse socioloog Pierre Bourdieu laat in zijn standaardwerk La Distinction (1979) zien hoe smaak en klasse met elkaar verbonden zijn. Mensen onderscheiden zich van elkaar door verschillen in cultureel kapitaal (de culturele bagage die je meekrijgt uit het milieu waarin je opgroeit). Het is de elite die de macht heeft over die classificaties. Anders gezegd, de elite bepaalt wat goede smaak is.

Recent onderzoek (abstract) op basis van focusgroepen met mensen van hoge en lage culturele status maakt duidelijk dat ook de manier waarop mensen discussiëren over smaak klassegebonden is. De hoge status-groepen bespraken hun smaak enthousiast. Ze haalden met verve uit naar wat zij zagen als de smaak van de lagere klasse of ‘de gewone man’. “Ziekmakend” zeiden sommigen zelfs. De aversie voor de smaak van anderen was veel kleiner in de lagere status-groepen. Esthetiek speelde nauwelijks een rol in dergelijke uitspraken, maar morele overwegingen juist wel. Het gaat dus niet om het ‘objectief’ beoordelen van de waarde van een programma als Dames In De Dop of Secret Story, het gaat om het naar beneden trappen door te zeggen dat iemands smaak minderwaardig is.