Home / Blog / De gamificatie van tv: Netflix laat kijkers verhaallijnen kiezen

De gamificatie van tv: Netflix laat kijkers verhaallijnen kiezen

LATER LEZEN

Veel hedendaagse games zijn een soort interactieve films: door de keuzes die je maakt als speler, verandert de verhaallijn. Het narratief is geen simpele queeste als ‘bevrijd de prinses’ maar is een complexe vertelling met uitgewerkte personages. Televisie is dan een heel statisch medium. Er is één begin, één middenstuk en één einde – een einde dat ook nog eens vaak ontzettend onbevredigend is, denk aan Dexter of Lost.

Interactieve verhaallijnen
Netflix heeft nu aangekondigd met interactieve verhaallijnen te gaan werken. Dat meldt Bloomberg. De geheime plannen zijn gelekt aan de financiële nieuwsdienst.

Er gaat een aantal specials ontwikkeld worden waarbij kijkers de volgende stap in een serie of film kunnen kiezen. Al aan het einde van dit jaar zou dit bij de kijker moeten zijn. Een van de titels die genoemd wordt is Black Mirror, waarvan het vijfde seizoen voor december gepland staat

Overigens is het kiezen van de verhaallijn niet nieuw: er zijn al een aantal animatieseries voor kinderen waarin Netflix jonge kijkers dit laat doen, zoals Puss in Book. Daarin kan bijvoorbeeld gekozen worden met wie Pus moet vechten. Nadat je een versie hebt gekeken, kan je het alternatieve scenario bekijken.

Bloomberg legt het verband met games. Zo heeft Netflix twee projecten aangekocht die adaptaties zijn van games. Daarnaast wordt gesteld dat dit een manier is om de concurrentie aan te gaan met games.

Achterover leunen
Het engagement dat  games biedt, zorgt ervoor dat gebruikers veel van hun schermtijd besteden aan spelen – en dat is niet Netflix kijken. Ik verwacht echter niet dat veel gamers hun controller gaan laten liggen omdat ze nu kleine veranderingen kunnen maken in een televisieserie.

Er zijn overduidelijke beperkingen in hoe complex meerdere verhaallijnen kunnen zijn. De productiekosten, die voor tv toch al heel hoog zijn, rijzen de pan uit als een aflevering van een uur dubbel gemaakt moet worden. Bij games ligt dat anders. Bij een antologieserie als Black Mirror is dit te doen, bij een comedy zou het ook nog gaan. Maar bij een serie met verhaallijnen over meerdere seizoenen, is het onbegonnen werk. Bovendien weten schrijvers daar vaak niet eens hoe hun product gaat eindigen.

Tot slot is TV nog altijd een lean-back medium: lekker achterover hangen en opgaan in een verhaal. Games zijn lean-forward: ze vragen om energieke activiteit en stellen de speler volledig centraal. Je zet een serie aan omdat je behoefte hebt aan lean-back. Bovendien is het maar de vraag hoeveel zin kijkers hebben in het maken van deze keuze. Kwaliteits-tv heeft een hoge artistieke waarde. Denk eens aan de Red Wedding-aflevering van Game of Thrones: je hele kijkervaring zou volkomen verpest zijn als je ook had kunnen kiezen voor een vrolijk dansfeest bij de Freys.

DEEL DIT BERICHT