Gisteren heb ik een interessante Meetup in Gent meegemaakt met gastheer Patrick Van Renterghem van I.T. Works over Google Glass met twee lezingen van Luc Peeters van Augnition en Litrik De Roy. Het was – voor alle duidelijkheid – geen hoeraverhaal, maar beide sprekers gingen in op mogelijkheden en beperkingen. De centrale vraag (naast privacy-issues natuurlijk) in alle gesprekken was: wie gaat dit gebruiken en waarvoor? Op basis van de twee lezingen en mijn eigen (korte) ervaringen, enkele gedachten.

Waar ik lang dacht dat een Glass in het verlengde ligt van een smartphone, bleek bij het doordenken op toepassingen dat het bijvoorbeeld eerder een draagbare Kinect zou kunnen zijn. Dit klinkt misschien raar, maar het is verdomd handig om in situaties waarbij je je handen niet kan gebruiken of niets mag aanraken (bijvoorbeeld artsen in een operatiezaal), toch informatie te kunnen oproepen of een foto te maken.

Vandaag toonde ik ook in een lezing nog even hoe de Kinect gebruikt kan worden bij het werken met kinderen met autisme. Ook hier zie ik mogelijkheden van Google Glass. Ik zag enkele demo’s van spelletjes waarbij hoe je hoofd beweegt een spelelement is. Kan interessant zijn.

De echte revolutie, en de krachtigste motor voor een doorbraak bij het brede publiek is niet zozeer de bril, maar de integratie van Google Now. Slimme informatie als je ze nodig hebt, zonder moeite, altijd relevant. Voordeel van Glass boven de telefoon is dan de echte integratie.

Toch zie ik vooral voorlopig vooral beroepstoepassingen. Ik denk dat de sprekers gelijk hebben dat de drempel rond privacy en (al dan niet negatief) opvallen hier minder groot kan zijn. Toepassingen in de gezondheidssector, retail, logistiek,… zijn legio.

Mijn eigen ervaringen nog? De beeldkwaliteit is zeer scherp en degelijk. Ik was bijvoorbeeld echt onder de indruk van een filmpje van de Ninja-site van de VRT. Het systeem waarbij je hoofd in feite de luidspreker is, blijkt zeer goed te werken. Bij de bril die ik ophad, vond ik de informatie behoorlijk in de weg zitten. Dit kon aangepast worden, maar wou niet te veel prutsen aan een voorlopig nog duur toestel.

En dan de vraag… wat met onderwijs? Die vraag lijkt me nog vroeg, het is quasi onmogelijk om een dergelijke bril te kopen (bel me gerust, beste Google). Er zijn wel degelijk alternatieven al op de markt, maar zoals de sprekers aangaven, zijn die qua user interface niet zo ver als Google en dit lijkt me cruciaal.

Ik zie toepassingen voor leerkrachten zoals mij bijvoorbeeld die veel moeite hebben met het onthouden van gezichten, maar gezichtsherkenning is net iets dat Google niet ziet zitten. Gesitueerd leren is zeker ook een mogelijkheid, maar om dit dan voor elke leerling te gebruiken? Het lijkt me overkill. Zoals ik al aangaf zie ik vooral toepassingen in zorg en buitengewoon onderwijs/speciaal onderwijs.

Dit stuk verscheen eerder op Pedro’s blog X, Y of Einstein. Foto: Danny de Witte.