Onderzoek naar tijdschriften laat vaak een deprimerend beeld zien. Vrouwen worden als objecten afgebeeld, minderheden worden ondergerepresenteerd en lezers krijgen een slechter zelfbeeld van het eenzijdige schoonheidsideaal dat wordt doorgegeven. Aan dit rijtje kan nu volgens Britse psychologen worden toegevoegd dat extreem seksistische inhoud in mannenbladen een normaliserend effect heeft. Recent onderzoek [abstract] laat zien dat jongeren zich meer met seksistische uitspraken identificeren wanneer zij deze toeschrijven aan mannenbladen.

Methode en resultaten
Een groep psychologen voerde twee studies uit waarbij steeds twee soorten uitspraken centraal stonden: citaten uit mannenbladen (Nuts, Zoo en FHM) en citaten uit interviews met veroordeelde verkrachters (zie afbeelding). Daarnaast werden bestaande schalen gebruikt om te meten hoe seksistisch respondenten waren en in hoeverre zij zogeheten verkrachtingsmythen accepteerden.

Studie 1 laat zien dat mannen die de verkrachtingsmythe onderschrijven zich meer met de seksistische uitspraken identificeerden. De respondenten identificeerden zich bovendien meer met dergelijke uitspraken wanneer deze werden toegeschreven aan mannenbladen. Studie 2 laat zien dat de respondenten veel moeite hadden om te beoordelen wat de bron van de seksistische uitspraak was. Hoewel de respondenten vonden dat advies in mannenbladen speels en grappig was, en niet gewelddadig of beledigend, slaagden zij er niet in de uitspraken correct toe te schrijven aan mannenbladen of aan verkrachters. De auteurs concluderen dat mannenbladen normaliserend werken: als in een mannenblad iets seksistisch staat, wordt dat eerder geaccepteerd dan wanneer iemand weet dat de uitspraak van een verkrachter komt.

Uit de context
De studie is bijzonder omdat er niet puur is gekeken naar de al dan niet seksistische inhoud van deze bladen, maar ook naar wat lezers daar nu eigenlijk mee doen. Problematisch aan de studie is dat de uitspraken geheel uit de context zijn gehaald. De respondenten gaven aan dat zij mannenbladen speels vinden. Door de seksistische uitspraken echter uit die context voor te leggen, wordt een situatie gecreëerd die zich in de werkelijkheid niet voordoet. Daarin wordt de seksistische uitspraak immers van betekenis voorzien die past bij het lezen van zo’n tijdschrift: een niet al te serieus te nemen bron van ontspanning (‘haha die malle mannenbladen’). Hiermee zijn de conclusies van het onderzoek beperkt tot de kunstmatige setting van het laboratorium en weten we weinig over hoe jongeren hier buiten het lab mee omgaan.