Ik heb enkele dagen gewacht met te reageren, want voor je het weet heb je terug een of andere verdoken reclame-actie aan de hand zoals Charlie Charlie. Maar het fenomeen van cyber shaming van kinderen zou zulke vormen aannemen in de VS dat er al tegenreacties zijn. Het thema leeft al een paar jaar, maar nu duiken er weer tal van artikelen op.

Wat is cyber shaming (ik vond ook de term public shaming)? Dat is het online te kijk zetten van iemand die gestraft wordt of gewoon online te kijk gezet worden. Je kan dit gebruiken om bijvoorbeeld een bedrijf aan te klagen en dan – als de aanklacht terecht is – zal er weinig aan de hand zijn, of om bijvoorbeeld de overheid aan te klagen. Het wordt al moeilijker als een individu online te kijk gezet wordt.

Dit is op zich al erg, maar wat als het ouders zijn die een video online zetten waarbij ze tonen hoe hun kinderen gestraft worden? Bijvoorbeeld tonen hoe zoonlief als straf quasi kaalgeschoren wordt? Het hoeft niet per se via video, tik Public Shame Parents in bij Google afbeeldingen en je ziet verschillende trieste voorbeelden.

Mijn spontane reactie? WTF! (En dat is geen typische taal voor mij, geloof me vrij).

Het is een voorbeeld van sharenting, ‘parents who share’, dat helemaal verkeerd gaat. En wij maar uitleggen aan kinderen en tieners dat internet niet vergeet, dat je goed moet nadenken wat je post over wie,… Meer nog, ze lijken het nog stilaan te beseffen ook.

Ouders die hun kinderen op die manier willen straffen moeten beseffen dat:

• vernederen geen goede manier van straffen is,
• ze het eigenlijke probleem zo niet aanpakken,
• het vertrouwen met je kind naar de knoppen kan en wellicht zal zijn,
• ze zelf onvolwassen lijken,
• ze zelf tonen dat ze hun kind niet de baas kunnen,
• internet niet vergeet en dus hun kind de straf veel langer zal moeten ondergaan dan zij zelf denken (Het is bijna een cliché, maar leuk om de video bij een sollicitatieprocedure te zien opduiken).

Dit stuk verscheen eerder op Pedro’s blog X, Y of Einstein.