Ananas op een pizza klinkt helemaal zo gek nog niet als je leest welke gerechten en smaken in de VS bij elkaar gegooid worden in wat chaos-koken wordt genoemd. Een vorm van fusion, maar dan leuk en lekker – althans volgens culinair journalist Jaya Saxena die erover schrijft in het Amerikaanse tijdschrift Eater. Wat voorbeelden: cheeseburger arancini, Big Mac pizza, pastrami tacos, tandoori spaghetti, cajun red beans and rice on nachos, en chorizo and queso on popcorn. Okay dat laatste klinkt inderdaad lekker.

De trend, in woorden van Saxena:

“a new crop of restaurants and pop-ups has begun serving not just fusion, but aggressive, weird, troll-y fusion that’s also thoughtful, being incredibly well received, and actually good. … This is not the fusion of cooking Italian cuisine with Japanese technique and a tasteful splash of soy sauce. These are big, gooey, macho menus that sound like four cuisines were stuck in the Large Hadron Collider on a dare. This is chaos cooking. And its practitioners just want everyone to lighten the hell up about food.”

Als een van de oorzaken wijst Saxena naar de verwachting dat chefs van kleur koken naar land van herkomst: Indiase chefs Indiaas, Mexicaanse chefs Mexicaans. Maar waarom zou je? Juist als kennis hebt van een bepaalde keuken, kan je bedenken hoe lekker het is om masala te gebruiken op een Philly cheesesteak. Maar is dat geen culturele appropriatie?

“What these chaotic menus recognize is that there is a vast gray space between cultural appropriation and cultural exchange. And that chefs of color shouldn’t always have to be on the defensive, “educating” and “introducing” and protecting their culture’s cuisines from interlopers with bad intentions when they could be the ones having fun with it. And for diners, “weird sells right now,” says Argoti. It finally tastes like something new.”

Lees het volledige essay van 2500 woorden in Easter.