Vanwege grote einde-van-het-academisch-jaar-drukte verschijnen er even geen nieuwe blogposts. Donderdag 24 juni pakken we de pen weer op.

Als je vroeger een demonstratie organiseerde, deelde je vooraf flyers uit met de aankondiging en belde je de mensen op je telefoonlijst. Tegenwoordig bestaan er sociale media, en protestbewegingen maken daar gretig gebruik van om hun achterban te mobiliseren. De Utrecht Data School onderzocht de dynamiek tussen platformen en protest [samenvatting, rapport]. De onderzoekers analyseerden

Amusing Ourselves To Death is een bekende kritiek op entertainmentmedia uit 1985. In het voorwoord schrijft auteur Neil Postman: “This book is about the possibility that Huxley, not Orwell, was right”. Orwells 1984 is een dystopische wereld vol censuur en controle, terwijl de Brave New World van Huxley een hedonistisch paradijs lijkt, vol vrije seks

Vrijdag in de krant, dit weekend voor mijn deur: een lange sliert jongens op bmx-fietsen, de meeste op hun achterwiel. Bikelife is een nieuwe subcultuur, constateert NRC. In verschillende steden vinden in het weekend ‘rideouts’ plaats, waarbij jongeren samen de stad in trekken en hun kunsten laten zien. De subcultuur is overgewaaid uit Baltimore en

Blockchain! Robots! AI! Zij gaan het onderwijs veranderen. Mocht je nu geeuwen omdat dit al tien jaar gezegd wordt, ik geef je geen ongelijk. Op het eerste gezicht klinkt het nieuwe rapport OECD Digital Education Outlook 2021 weinig – euh – vernieuwend. Je krijgt zeker leuke video’s, maar de echte vernieuwing lees je hieronder, en die

Het is natuurlijk hartstikke leuk om te zien hoe je er ouder uit zou zien, of als je een andere sekse zou hebben. Apps waarmee je je selfies kunt bewerken zijn daarom populair. De meest recente toevoeging is Voilà. Je uploadt een portret en de app maakt van een gezicht een Disney-achtige cartoon of renaissanceschilderij.

Het bestrijden van seksueel geweld staat hoog op de agenda van hedendaagse feministen. Er is veel aandacht voor wat ‘verkrachtingscultuur’ genoemd wordt, een term die is overgenomen van radicaalfeministen uit de jaren 70 (zie hier voor bezwaren bij het gebruik van dit woord). Die aandacht bestaat logischerwijs ook in de media. Zo werd de film

Mensen zijn dieren en van dieren vinden we al snel dat ze op mensen lijken. We koesteren de relaties tussen ons en onze huisdieren en maken veel media met diertjes en dieren. Maarten Reesink, docent mediastudies aan de UvA, is een van de Nederlandse initiatiefnemers van het vakgebied human animal studies. Onlangs publiceerde hij Dier en

Toen ik 7 was, kreeg ik mijn eerste typmachine, een plastic ding waarop je keihard moest rammen. Later kreeg ik een mooiere, eentje die bij iedere regel die je voltooid had een prachtig geluid maakte als ik hem naar de volgende regel dirigeerde. Ook nu ben ik een ouderwetse typer. Ik heb een toetsenbord, dat

De opkomst van betaalzenders als HBO hebben gezorgd voor een kwaliteitsimpuls van televisie. Het zogeheten derde gouden tijdperk van televisie werd mogelijk omdat makers geen rekening meer hoefden te houden met adverteerders die hun tomatensaus niet rond aanstootgevende content wilden verkopen. Het bracht ons series als The Wire en The Sopranos. Streamingdiensten als Netflix zetten dit

Complotbeweging QAnon kon tijdens de coronacrisis sterk groeien: mensen vielen voor de ideeën over elites met een geheime agenda. De terminologie die bij QAnon hoort, is nu echter minder terug te vinden op mainstream sociale netwerken. Dat laat recent onderzoek van het Atlantic Council’s Digital Forensic Research Lab zien. Dit is de onderzoekstak van een denktank

Feminisme is in, ook – of zeker – onder meisjes. Dat vindt zijn weerslag in de media die meisjes gebruiken, waaronder tijdschriften. Communicatiewetenschappers Marieke Boschma en Serena Daalmans voerden een thematische analyse uit van Fashionchick, Cosmogirl en Girlz [vrije toegang], om te analyseren welke boodschappen deze bladen bevatten over vrouw zijn. In de bladen worden