Home / Blog / De kunst van het doodgaan van series

De kunst van het doodgaan van series

LATER LEZEN

All good things must can to an end luidt een Amerikaanse zegwijze. Ook televisieseries eindigen, tot groot verdriet van de trouwe kijkers. In een recent essay bespreekt C. Lee Harrington [abstract] de kunst van sterven van Amerikaanse series. Harrington stelt dat dit belangrijk is om te verkennen omdat de dood in onze celebrity-cultuur een bijzondere plaats inneemt, denk bijvoorbeeld aan de recente ‘optredens’ van Tupac Shakur en aan de dood van een genre als soap. Ze richt zich op de dood van series. Ook andere vormen zijn relevant, zoals de dood van karakters, van technologie (Betamax) en van een format.

Harrington laat zich inspireren door de Ars moriendi [wiki], een verzameling Christelijke boeken ontstaan in de vijftiende eeuw die gezien kunnen worden als een handleiding om goed te sterven. De boeken waren hoofdzakelijk gericht op priesters en gingen in op zaken als vergiffenis, berouw en het hiernamaals.

Series kunnen op vier manieren eindigen: stilstand (abrupt, onaangekondigd); samenvatting (een seizoenseinde dat opeens dienst doet als finale); conclusie (gepland en geschreven einde); en finale (een conclusie met een ‘afscheidsfeestje’). Geredeneerd vanuit de ars moriendi zou een goede dood van een serie minimaal een conclusie en liefst een finale moeten zijn. Het is belangrijk dat het einde gepland is en dat er een link is met het begin. De finale van M*A*S*H wordt algemeen gezien als de beste finale ooit, omdat het verhaal daar geheel afgerond was (de oorlog was voorbij, het kamp werd ontmanteld, de karakters namen afscheid). De finale van Lost was voor veel fans een enorme teleurstelling. De finale van St. Elsewhere kan beschouwd worden als de slechtste finale ooit: alles wat er in de zes-jaar durende serie gebeurd was bleek een verzinsel van een autistisch kind.

Televisieseries hebben net als mensen een houdbaarheidstermijn. Uiteindelijk hebben mensen én series de morele plicht te sterven. Het einde van een serie is altijd onzeker, omdat de televisie-industrie baat heeft bij voortzetting en een hiernamaals. Deze onzekerheid maakt het voor schrijvers lastig een einde te plannen. Een goede dood voor een serie betekent een goed hiernamaals voor de serie. Producenten hebben er baat bij om fans zo’n goede dood te geven, omdat ze dan aan het hiernamaals (het uitkomen van een serie op DVD bijvoorbeeld) geld kunnen verdienen. Een slechte dood van een serie brengt het risico van de dood van de fan met zich mee.

Beeld: screenshot uit de finale van St Elsewhere: alles zat in een sneeuwbol. 

Lees ook: Ketchup en het uitblijven van orgasmes: finales van televisieseries.

DEEL DIT BERICHT