Home / Blog / De opkomst van de wat-nu-journalistiek

De opkomst van de wat-nu-journalistiek

LATER LEZEN

Eerder schreven we hier over een studie waaruit bleek dat jongeren conventioneel nieuws niet vertrouwen. De onderzochte jongeren waardeerden het juist wanneer er een duidelijke mening te horen was. Ze vonden het fijn als nieuws geïnterpreteerd werd en wanneer er een oordeel werd gegeven. Programma’s als The Daily Show voldoen aan deze behoefte. Ze zijn “knowledge enabling”: ze staan stil bij het nieuws en plaatsen dat in een context, in plaats van alleen maar informatief te zijn.

Blogs hebben die eigenschap ook en verschillen daarin van conventionele journalistiek. Zo schrijft voormalig journalist Emma Brudner dat journalisten nieuws willen maken, terwijl bloggers anderen willen helpen. Journalisten beschrijven, terwijl bloggers schrijven over hoe dingen zouden kunnen en moeten zijn. Journalisten behoren onzichtbaar te zijn, terwijl bloggers schrijven vanuit hun eigen subjectiviteit. Ook blogs zijn knowledge enabling: dankzij links wordt je verder geholpen.

We leven in een tijd waarin de grenzen tussen blogs en conventionele journalistiek vervagen. Waar sommige sites zich eerst sterk als blog profileerden, noemen zij zichzelf nu een magazine. De toon van artikelen op kanalen als VICE verschilt nauwelijks van die van bloggers, en journalisten zijn meer gaan bloggen. Die vervaging is ook zichtbaar bij Mindshakes, een platform van NRC Media dat zich richt op jongeren. Contentstrateeg Gonny Spijkstra interviewde ontwikkelaar Ward Wijndelts.

Wijndelts legt uit dat Mindshakes ruimte heeft te experimenteren. Ze wilden meer geëngageerd en zelfs activistisch zijn.

“Mindshakes neemt een standpunt in op een onderwerp waarvan wij vinden dat er iets moet gebeuren. We voegen een 6e W toe aan de journalistiek: ‘wat nu?’.”

‘Wat nu’ gaat over implicaties: wat betekent het voor mij dat ik lees? Een bericht wordt dus expliciet politiek gemaakt, en we zien de eigenschappen van blogs boven journalistiek terug. Wijndelts:

“We hebben veel met jongeren gesproken en zij gaven aan geraakt te willen worden. We deden bijvoorbeeld een pretest met een animatie over het Kalifaat, een soort bewegende infographic van het gebied waar IS controle over had, het aantal manschappen, het bruto nationaal product, het aantal tanks, et cetera. De evaluatie was heel negatief. De jongeren gaven aan dat het hen niet raakte, dat het geen verhaal was.

Jongeren zijn vaak goed in staat om tot een relevante timeline te komen, door te volgen en te liken. Maar Facebook heeft geen kwaliteitsfilter, je hebt geen context. Een artikel over de Nobelprijs voor de hoogleraar moleculaire nanotechnologie staat onder een verhaal van een vrouw die claimt kanker te hebben overwonnen door een jaar geen suiker te eten. Daarom besteden wij veel aandacht aan de bronnen, we laten zien hoe grondig we zijn, om zo weer het vertrouwen op te bouwen. We praten terug, onderbouwen en zijn transparant.”

De strategie van Mindshakes lijkt zo heel idealistisch, maar dat idealisme is ingegeven door commerciële overwegingen: content die impact achterlaat wordt meer gedeeld. Uiteindelijk verdient Minshakes geld met branded content. Meer hierover in het gehele interview.

Lees ook: 

Objectieve journalistiek is een recent, onhaalbaar en onjuist ideaal

NRC lokt jongeren met coke naar kwaliteitsjournalistiek

 

DEEL DIT BERICHT