Home / Blog / Waarom ik blij ben met de replicatiecrisis

Waarom ik blij ben met de replicatiecrisis

LATER LEZEN

Deze week was er deze tweet van Rutger Bregman:

Je zou er ondertussen ook Growth MindsetGrit en misschien de power pose  aan kunnen toevoegen. Al moet ik er aan toevoegen dat Milgram recent ook succesvol werd gerepliceerd. Oja, er is ook nog het potloodverhaal dat niet meer klopt.

Waarom ben ik hier blij mee? Nee, niet uit leedvermaak maar omdat het goede wetenschap is. Het toont dat kennis door wetenschap steeds ‘met de kennis van nu’ is en dat er waar nodig gecorrigeerd wordt. En om op de vraag van Rutger te antwoorden: replicaties leveren niet enkel weerlegging op, maar ook net bevestiging. Het is veel erger als er in een onderzoekstak te weinig replicatie is of replicatie quasi onmogelijk gemaakt wordt (nee, echt).

Wat dit allemaal wel betekent, is dat we soms voorzichtig moeten zijn met de stelligheid waarmee we iets als onderzoeker stellen, al vind je vaak de grootste stelligheid het vaakst bij mensen die met bepaalde inzichten aan de haal gaan. Het is de reden waarom wetenschappers het vaak net moeilijk hebben in bepaalde debatten. Kwakzalvers en goedmenende lieden die niet gebonden zijn aan hoe wetenschap werkt, kunnen alles met veel stelligheid beweren. Tegenover ‘het is zo’ en ‘ik weet’, staat een ogenschijnlijk zwakker ‘wij denken’.

Zelfs veel replicaties maken nooit iets 100% zeker. Je kan dan nog bijvoorbeeld meemaken dat een hele nieuwe techniek van meten veel op de helling zet. Maar veel geslaagde replicaties maken wel iets meer zeker.

Dus ja, ik ben blij met de replicatiecrisis die al een tijdje woedt, en ik kan niet wachten tot die ten volle uitbreekt in onderwijs en sociologie, om twee takken van de wetenschap die me na aan het hart liggen. Ondertussen gaat het namelijk na enkele jaren crisis mijn inziens steeds beter met de psychologie.

Dit stuk verscheen eerder op Pedro’s blog X, Y of Einstein

TAGS
DEEL DIT BERICHT