Online harassment is een groot probleem voor netwerken als Twitter en Facebook, omdat ze er maar niet in slagen gebruikers een veilige omgeving te bieden. Een probleem daarbij is het trekken van de grens: wanneer telt iets als online lastigvallen? Pew Internet legde aan 4.151 volwassen Amerikanen drie scenario’s voor. Voor elke stap in het

Iedereen klaagt erover: de grote hoeveelheid gekkies en trollen op sociale media, die je ongevraagd en ongewild komen lastigvallen of uitschelden. Het is een groot probleem waarmee vooral Twitter kampt. Ik ga zelf gul om met de block-functie: iedereen die ik onprettig vind gaat achter een block. Twitteraars maken daar zelf keuzes in: wat ik irritant vind, vindt

Amerikaanse jongeren die deel uitmaken van gangs zitten ook op sociale media. Uit eerder onderzoek [abstract] werd duidelijk dat zij hun offline activiteiten daar voortzetten. Dit fenomeen is internet banging genoemd. Er werden drie activiteiten onderscheiden: het propageren van hun bendelidmaatschap; verslag doen van deelname aan geweld; en netwerken met andere bendeleden. In een recent

Ik heb enkele dagen gewacht met te reageren, want voor je het weet heb je terug een of andere verdoken reclame-actie aan de hand zoals Charlie Charlie. Maar het fenomeen van cyber shaming van kinderen zou zulke vormen aannemen in de VS dat er al tegenreacties zijn. Het thema leeft al een paar jaar, maar nu

Online lastiggevallen worden krijgt volop aandacht. Van cyberpesten tot trollen tot Gamergate, conventionele media rapporteren uitgebreid over schofterig gedrag op het internet. Pew Internet ondervroeg 2.849 volwassen internetgebruikers uit de VS naar hun ervaringen. De resultaten laten zien dat het merendeel van de internetters nooit online is lastig gevallen. Tegengesteld aan wat je zou verwachten op

Media schrijven graag over media, en het liefst schrijven ze dan over kwalijke kanten van media. Uit een studie bleek bijvoorbeeld dat 64 procent van de berichten over kinderen en internet (uit veertien landen) ging over online risico’s en slechts achttien procent over online kansen. Cyberpesten krijgt daarom veel aandacht in de pers. Die berichtgeving

Vorige week rapporteerden we over de zaak ‘Freek’, een nu dertienjarige jongen die het slachtoffer werd van een identiteitshack. Een onbekende gemenerik haalde zijn profielfoto van Facebook af en ging ermee aan de haal. De foto dook op steeds meer sites op, hij werd gedeeld en bewerkt. Freek werd zo het slachtoffer van wat een wereldwijde

Eerder berichtten we al dat pesten als geheel vanaf de jaren ’90 is afgenomen. Veel mensen maken zich echter zorgen over cyberpesten, dat als relatief nieuw fenomeen veel media-aandacht krijgt. Cyberpesten is voor volwassenen zichtbaarder dan pesten op bijvoorbeeld het schoolplein en daardoor wordt soms gesteld dat cyberpesten misschien wel erger is. MTV doet sinds

EU Kids Online is een groot doorlopend onderzoeksproject van Sonia Livingstone  en Leslie Haddon van de gerenommeerde London School of Economics (LSE). Ze rapporteren regelmatig over de stand van zaken rond het internetgebruik van jongeren (11 tot 16 jaar) en maken daarbij relevante vergelijkingen tussen Europese landen. De laatste publicatie heet Opportunities, Risks, Harm and

In het wetenschappelijk onderzoek naar cyberpesten is er nog maar weinig aandacht geweest naar de relatie tussen de offline sociale positie van jongeren en hun betrokkenheid bij cyberpesten. Ook weten we weinig over de precieze relatie tussen slachtoffers en daders. In een recent artikel [samenvatting] onderzoeken Vlaamse communicatiewetenschappers wie wie pest online. Methode Het onderzoek

De afgelopen jaren is er veel media-aandacht geweest voor pesten. Hierdoor ontstaat al snel het idee dat pesten toeneemt. In een recent artikel [PDF] vat socioloog David Finkelhor meerdere longitudinale onderzoeken uit de Verenigde Staten samen en komt tot een verrassende conclusie: vanaf de jaren ’90 is pesten afgenomen. Meerdere surveys, allemaal daling De National

Deze week was er ontsteltenis over de rouwadvertentie van Tim Ribberink, die zelfmoord heeft gepleegd omdat hij online gepest zou zijn. In een recente studie [abstract] zoeken Amerikaanse onderzoekers naar voorspellers voor slachtoffers van online harassment – lastig gevallen worden online. Dit kan verschillende vormen hebben: bedreigingen, emotioneel kwetsende of seksuele boodschappen die via een