De coronaperiode – om hem zo maar even te noemen – is voor veel mensen een blur. Mede dankzij een gebrek aan rituele markeringen, zoals het vieren van verjaar- en feestdagen, is het lastig je te herinneren wat er ook alweer gebeurde tijdens welke lockdown. Daarnaast hebben veel levens op pauze gestaan, in de ontwikkeling

Kennis is niet altijd macht, soms is onwetendheid bliss. Wat niet weet, wat niet deert. Het ervoor kiezen om dingen niet te weten wordt door wetenschappers opzettelijke onwetendheid genoemd, deliberate ignorance. Het is het onderwerp van een bundel [open access] waarin psychologen, economen, historici, filosofen, juristen en sociologen de wenselijkheid en achtergronden van dit fenomeen

Pas nu een grote meerderheid van de bevolking gevaccineerd is lijkt er een maatschappelijk debat te ontstaan over de vaccinatieweigeraars. Voor zorgmedewerkers is de groep een enorm probleem. Ze weigeren niet alleen vaccins, maar ook mondkapjes – zelfs als ze met serieuze coronaklachten binnenkomen. Het leidt tot frustratie over vermijdbaar lijden onder het personeel. Als

Ook in de Verenigde Staten moesten mensen thuisblijven tijdens corona. Pew Research Center onderzocht hoe het internetgebruik van Amerikanen veranderde en hoe zij tegen deze technologie aankijken. De survey werd afgenomen onder een representatieve steekproef in april 2021, de vragen gingen over internetgebruik “sinds de uitbraak van het coronavirus”. Negentig procent van de Amerikanen zegt

Dankzij Zondag Met Lubach is de gedachte dat je radicaliseert door veel YouTube te kijken bijkans gemeengoed geworden. Lubach sprak over een fabeltjesfuik waarin je wordt gezogen: mensen stellen aanvankelijk begrijpelijke vragen (“is de PCR-test betrouwbaar?”) maar worden door het algoritme naar steeds heftigere filmpjes geleid. In drie clicks ga je van coronatesten naar de

Zoomen kan vreselijk saai zijn. Wie let op de andere gezichten tijdens een online vergadering, ziet soms de ogen bewegen: aha! hij is zijn mail aan het lezen of iets anders aan het doen. Op een (online) conferentie presenteerden onderzoekers van Microsoft vorige week een studie [vrije toegang] naar multitasking tijdens ‘remote meetings’. De resultaten

Tenet was voor mij het hoogtepunt van het bioscoopjaar 2020. Net tijdens versoepelingen konden we in de bioscoop genieten van spektakel, inclusief snoeiharde bas. Het is een film die je in de bioscoop moet zien omdat je hem moet beleven – niet alleen op een scherm dat groter is dan je tv, maar ook met

Schermen hadden al een slechte naam en corona heeft daar verder aan afbreuk gedaan. We zijn er noodgedwongen meer tijd achter gaan doorbrengen. Dat verklaart wellicht het succes van de app Clubhouse: hoewel je een scherm nodig hebt om daar in te komen, kan je vervolgens je telefoon naast je neer leggen en ‘gewoon’ praten.

Jonge christenen voelen zich niet altijd thuis bij de gezindte van hun ouders en gaan soms op zoek naar een ander kerkverband. ‘Kerkshoppen’ noemden ze dat in het onderzoek dat ik deed met christelijke jongeren in Amsterdam. Dat is niet eenvoudig: je moet weten wat er allemaal is en verschillende diensten bezoeken, waarvoor een drempel

‘Zoomen’ is verschrikkelijk vermoeiend, of je dat nou met software doet die Zoom, Teams of Jitsi heet. Hoogleraar psychologie Jeremy Bailenson van Stanford ziet daarvoor vier mogelijke oorzaken, die hij overigens nog niet empirisch getoetst heeft. Hij heeft er wel oplossingen bij. 1. Oogcontact is intens Toehoorders in Zoom staren naar je. Hun ogen zijn

De coronacrisis is een bijzonder interessante tijd voor alle wetenschappers. Al relatief vroeg, in april 2020, schreven televisiewetenschappers Joke Hermes en Annette Hill een beschouwing over de rol van tv in ‘deze bizarre tijden’, met de prachtige titel Television’s undoing of social distancing [vrije toegang]. Het was/is inderdaad opmerkelijk hoe we ons massaal op schermen

In de Pixar-film Soul, nu te zien op Disney+, verzorgt Tina Fey de stem van het personage 22. 22 had iedere stem kunnen kiezen, maar koos – naar eigen zeggen – voor die van een witte vrouw van middelbare leeftijd omdat dat de meest irritante stem was die ze kon bedenken. Dit detail is een