Schermen hadden al een slechte naam en corona heeft daar verder aan afbreuk gedaan. We zijn er noodgedwongen meer tijd achter gaan doorbrengen. Dat verklaart wellicht het succes van de app Clubhouse: hoewel je een scherm nodig hebt om daar in te komen, kan je vervolgens je telefoon naast je neer leggen en ‘gewoon’ praten.

Jonge christenen voelen zich niet altijd thuis bij de gezindte van hun ouders en gaan soms op zoek naar een ander kerkverband. ‘Kerkshoppen’ noemden ze dat in het onderzoek dat ik deed met christelijke jongeren in Amsterdam. Dat is niet eenvoudig: je moet weten wat er allemaal is en verschillende diensten bezoeken, waarvoor een drempel

‘Zoomen’ is verschrikkelijk vermoeiend, of je dat nou met software doet die Zoom, Teams of Jitsi heet. Hoogleraar psychologie Jeremy Bailenson van Stanford ziet daarvoor vier mogelijke oorzaken, die hij overigens nog niet empirisch getoetst heeft. Hij heeft er wel oplossingen bij. 1. Oogcontact is intens Toehoorders in Zoom staren naar je. Hun ogen zijn

De coronacrisis is een bijzonder interessante tijd voor alle wetenschappers. Al relatief vroeg, in april 2020, schreven televisiewetenschappers Joke Hermes en Annette Hill een beschouwing over de rol van tv in ‘deze bizarre tijden’, met de prachtige titel Television’s undoing of social distancing [vrije toegang]. Het was/is inderdaad opmerkelijk hoe we ons massaal op schermen

In de Pixar-film Soul, nu te zien op Disney+, verzorgt Tina Fey de stem van het personage 22. 22 had iedere stem kunnen kiezen, maar koos – naar eigen zeggen – voor die van een witte vrouw van middelbare leeftijd omdat dat de meest irritante stem was die ze kon bedenken. Dit detail is een