Deze week ging een stuk uit de Financial Times viraal, best opmerkelijk voor die krant. In zijn wekelijkse column over data stelde John Burn-Murdoch dat Gen Z eigenlijk bestaat uit twee aparte groepen: jongens en meisjes. Hij ziet in verschillende landen dat jongens stukken conservatiever zijn en meisjes stukken progressiever (liberal, in het Engels). Generatie-ervaring

Astrologie is in. De Amerikaanse Broadly (van Vice) biedt een dagelijkse horoscoop, net als veel andere outlets. Het is content die past bij het internet en content waar je millennials lekker mee maakt. Amanda Hess van The New York Times observeerde in januari van dit jaar: “I think the astrology boomlet owes as much to the

Het blijft lastig om het de media duidelijk te maken, maar de jeugd van tegenwoordig is echt braver dan die van vroeger. We weten dit dankzij grootschalig vergelijkend onderzoek. Het is ook de uitkomst van een groot onderzoek in opdracht van de Wereldgezondheidsorganisatie, de Health Behaviour in School-aged Children-studie (HBSC). Op scholen in 42 deelnemende landen uit Europa

Generaties jongeren worden constant met elkaar vergeleken. Geen enkel onderwerp komt daarbij zo vaak aan bod als idealen en protest. De babyboomers vormden een duidelijk herkenbare generatie, die geroemd wordt om hun engagement op jeugdige leeftijd. Zij vormen hiermee een ijkpunt waartegen latere jongeren steeds worden afgezet. Ze doen het dan steeds slecht. In hoeverre

Deze week verscheen er een relatief groot onderzoek van Pew Internet over boeken en jongeren: hoe komen ze in aanraking met boeken en welke formats zijn daarbij van belang? Het rapport bevat veel informatie over Amerikanen vanaf 16 jaar (gebaseerd op een representatieve survey onder 2.986 respondenten. In het afgelopen jaar las 83 procent van

Hoe veranderden de levensdoelen, het bekommerd zijn voor anderen en burgerschap tussen 1966–2009? Het sterke van dit onderzoek is dat men de generaties niet nu vergelijkt, maar wel steeds de jongeren op het moment dat ze jong waren. Het zijn Amerikaanse cijfers, dus je kan en mag ze niet zomaar veralgemenen. Belangrijkste verschuivingen: Vergeleken met

Waarom zetten ouders hun kinderen op YouTube? Waarom willen ze zo graag dat hun filmpje zoveel kijkers heeft? Willen ze populair worden via hun kinderen? En wat als het filmpje opgemerkt wordt door een TV zender? Dit is geen fictie maar pure realiteit. Het ‘mooiste’ voorbeeld dat we hier kunnen geven is het youtubefilmpje van

Uit het laatste WHO-onderzoek [samenvatting] naar de gezondheid van schoolkinderen blijkt dat de jeugd van tegenwoordig minder drinkt, gezonder leeft en over het algemeen een goede relatie met hun ouders heeft. In Nederland, waar de media vooral meegaan met morele panieken, zoals de bangalijsten en het comazuipen, is de berichtgeving (zie hier de Volkskrant en

Onlangs publiceerde het gerenommeerde onderzoeksinstituut Pew Research Center een opmerkelijke (deel-) studie over de toekomst van het internet [volledig PDF-rapport hier]. De focus van deze studie lag op de maatschappelijke gevolgen van de nieuwe manieren van communiceren en samenwerken die door het internet mogelijk zijn geworden. Volgens het onderzoek heeft de huidige generatie jongeren op

2012 wordt beter voor de meeste jongeren in vergelijking met 2011, maar het zijn vooral de jongeren uit de BRIC-landen die niet getroffen worden door de economische crisis die dit denken, Joeri van den Berghe stelt: “De meest positieve visie vonden we in Brazilië (81%), Rusland (79%) en China (76%). Het gaat hier uiteraard over

Liever lui dan moe en twitterend over de meest onbenullige dingen; dit beeld van de ‘verloren’ generatie is wellicht het meest hardnekkig stereotype over de jeugd. De Generatie Nix zou in vergelijking met de Babyboomers (geboren in 1945 -1950) geen gevoel van verantwoordelijkheid hebben. Dit is echter niets nieuws onder zon. Al in de jaren

Over tieners die gebruik maken van sociale media wordt vaak gezegd, dat zij niet goed kunnen inschatten hoe ver zij in hun openbaringen op de verschillende sociale netwerken kunnen gaan. Veel bezorgde ouders zijn daarom zelf lid geworden van deze sociale netwerken om toezicht te kunnen houden op het gedrag van hun kinderen. Bestonden er vroeger duidelijke sociale scheidslijnen tussen